سال جدید بینوایی

امیدوارم سالی که نکوست الزاما از بهارش پیدا نباشد؛ اعتراف می کنم یکی از بدقواره ترین شروع های سالهای عمرم امسال بود بوجهی. سالی که جهالت و تعصب و وحشیگری فرخندگی اش را از ما سلب کرد.

سالی که در آن ارمغان دولت وحدت ملی برایمان انحصارگرایی قومی است  و زبانی که یک کلمه اش را نمی فهمم.

واااااااای که چقدر حالم بد شد وقتی سخنرانی غنی بی غنا را در کنگره امریکا شنیدم؛ این بی آبرو رسما اعلام کرد ملتمان و جوانانمان پیش مرگتان باد استعمارگرای کثیف که کشورهای ضعیف را عرصه تاخت و تازتان ساخته اید.

یعنی از یک زاویه که به ماجرای این سفر دولت وحدت ملی به امریکا که نگاه می کنم قدم به قدمش آبرو ریزی است به خدا.....

می خزم در اعماق لاک فلسفی ام به امید آنکه هیچ واقعیت فعلی ای را نبینم و نشنوم.