آدمی موجودی تنهاست، جمع و در میان جماعت بودن تنهایی اش را از بین نمی برد صرفا خاطر تنهایی را از او می گیرد، تنهایی را خیلی جاها می شود حس کرد؛ شب های امتحان، پشت در جلسات مصاحبه، وقتی دردمندی و محکوم به دردی جسمی یا دردی مگو هستی، وقتی حقیقتی تلخ یا شیرین را می فهمی که فهماندنی نیست یا آدمش نیست که با او در میان بگذاری، وقتی در جمع بی دردان، مساله مند می شوی، گاه های انتخاب و تصمیم؛ مخصوصن اگر همه مخالف تصمیمت باشند. اصلن بی خیال تایید این و آن وقتی زندگی را تو باید زندگی کنی نه دیگران. اگرم خیالی داری خیال خودی را داشته باش که آفریننده انتخابهاست نه نفس انتخابی که نفست را گرفت تا متولد شد.
نمیگویم فراموشم نکن هرگز ، ولی گاهی بیاد آور رفیقی را که میدانی نخواهی رفت از یادش .
سلام عزیزم
خوبی؟
کی میای مشهد دیگه!
بیخیال بابا دنیاست دیگه اونی که باید ببینه میبینه. تو همین تنهایی هاست که ادم میرسه به ................
شاید داره میگه باید بفهمی که فقط منم که....
می دونم سخته باور کن میفهمم اما همه درگیرشن یکی بهش بها میده یکی ازش فرار می کنه!
میرسه به چی؟ منظورت نیروانا که نیست؟!
میدونی فهیم جان!
همیشه کامنت های تو و این سر ویراستار جیغ جیغو رو که هرجا هست و هستی خداوند به سلامت داردتان، با صدای خودتون میخونم، زنده زنده ... بس که هردوتا تون اکشنید.
برگشتم هنوز معلوم نیست ، شما تا من بر می گردم تکالیفتونو خوب انجام بدید و الا ....
یعنی چی معلوم نیست من کارت دارم
گفتن که این هفته قراره بیای که
خب اگه گفتن لابد میام دیگه ... ولی گفته باشم خودم نمیدونم کی میام یا میرم.
فهیم جان ایمیل بزن من در خدمتم.
آیا؟
ما آفریننده انتخاب ها نیستیم ،،، بلکه تنها برگزیننده آنهائیم!!!
شاید بتوان گفت که نفس ما به نفس انتخاب ها گره خورده و عاقبت ما را تعیین می کند (اتفاقات و انتخاباتی که برای ما مقدر شده است)