شبهای هرات

یکی از تاسف های بزرگ در زندگی ما انسانها این است که احساسات پاک اغلب در برخورد با فرهنگ ها و سنت های جور واجوری که ساختیم له و مدفون میشوند.

یکی ا زتاسف های بزرگ در زندگی ما انسانها این است که «زبان» در بین ما قلب ماهیت پیدا کرده؛ علی القاعده باید واقعیت را ابراز کند اما از واقعیت طفره می رود.

تا قسم حضرت عباس نخوری که «نیت خیر» داشتی و زبانت در جهت کارکرد اصلی اش حرکت کرده باور نمی کنند که نمی کنند.

--------

پ.ن: احساس می کنم با بتهون در شبهای هرات ذهنم بهتر کار می کند.

پ.ن: قسم میخورم اصلن ربطی به مثلن رگه های پنهان ناسیونالیستی  وجودم ندارد  ولی باور کن شبهای هرات بدجور سبک است؛ تمام پتانسیل شاعرانگی ات را بیدار می کند. نفرین بر آنها که این خاک را نا آرام ساخته و می سازند، نفرین بر آنها که این احساس های سبک را در ما به آتش کشیدند. نفرین بر آنها که ما را به قهقرا بردند و می برند.