هم دعا هست و اجابت هم ز تو

قربانت شوم خدایا !!!

بعضی امتحانهایت در عین سادگی و پیش افتادگی خیلی فرسایشی  و کشنده اند. یکی از این نوع امتحانها همجواری با ادمهایی است که سقف فکر و فهم شان آنقدر پایین است که سلامت را هم دشنام تفسیر می کنند. همچین که  چندبار گذرت به آنها افتاد و تاویلهای ناکجاآبادی شان شامل حالت شد دیگر هنگ می کنی؛ دیگر هر وقت چشمت به چشمشان افتاد می مانی چه بگویی؟ چه نگویی؟ چه رفتاری درست است چه رفتاری نباید از تو سر زند؟  مخصوصا اگر آدمی ساده و  هپروتی باشی.

عارفان واصل می گویند عالم عالم نشانه هاست؛ یعنی اگر دیدی سنگی جلو پای لنگت قرا ر گرفت آنرا نشانه ای از یک واقعیت بدان که شاید نباید اتفاق می افتاده و افتاده یا شاید باید اتفاق می افتاده و نیافتاده. این یعنی اگر یک وقتی بعد مدتها خبر ناخوشی شنیدن، خوشی از راه رسید و نارسیده با بی جنبگی آدمیزادگان برهم خورد جایی برای ملامت خودت بگذار،  احتمالا شری از تو سرزده که داری تاوانش را می دهی یا استعدادی برای ارتقا داشتی که این رویداد بهای به فعلیت رسیدن ان استعداد است. ولی خدایا !! قربانت شوم میشود کمی کوتاه بیایی و حداقل گاهی جلو فاسد شدن مزاج خوشی را که بعدمدتها از راه رسیده بگیری. قربانت شوم ما که همیشه در خدمت همه نوع ابتلایت هستیم .

یک درخواست دیگر: لطفا به ما جنبه بده. جنبه ی دیدن خوشی دیگری را. جنبه ی نپریدن  وسط خوشی دیگران و برهم  نزدن خوشی دیگری را. جنبه ی خوش بودن به خوشی دیگری را. جنبیه ی از خوشی دیگری به خوشی رسیدن را.