یک فصل خلوص

اینجا ....

صدای سکوت چه واضح به گوش می رسد وهمه ا ت را درخود استحاله می سازد  

آن دور دست ها  

خیلی دورتر از دامنه آن کوه سبز  

در امتداد جاده بیخودی  

خودت و تنها خودت را خالص تر ازهمیشه می بینی  

خلوصت را در دستان تمرکزت محکم نگه میداری ؛ مبادا نگاهی یا صدایی زمینی  این حاضر همیشه غایب را ازکفت خارج سازد  

چیزی نمی گذرد که به قول رضا امیر خانی دچار« نشت نشا »می گردی   

و خودی را که اززمان کوچ زمینی ات کمتر توفیق ملاقاتش یافتی باردیگر ازدست می دهی 

وغم فراق وطن ؛ همان نیستان معروف ؛ ناله تاریخی ات را بازهم در فضای کائنات منتشر می سازد  

آن سوی ماجرا عینیت زندگی امروزی با بی رحمی تمام مشغول کوک نمودن سازخویش است  

انسان مدرن - عقلانیت مدرن  -شهروندی مدرن  

ونمادهای تکنولوژیکی بی روح آن منتظر نشسته اند تا تورا به ناکجا آباد بودن امروزی تبعید نمایند  

بودنی پاره پاره در محصولات عقل خودبنیاد  

بودنی بی بوی یقین و بی رنگ آرامش  

اینگونه است که قصه پدربزرگ آدم  و مادر بزرگ حوا برایم تفسیر می شود  

تا قبل ازاین ؛ قسم شیطانی اخراجی ابدی بر اغوای بنی بشر ؛ برایم بچه گانه می نمود اما حالا تارهای اغوای فراگیرش را می بینم که ساحت مشروع ترین رهبر بشری را چگونه در برگرفته  

حق وتو ؛ حقیقتی بنام سیاست یک بام و دو هوای چند ابر قلدرو ... (همان پارادوکسهای جهانی که هرگز منطق مشرقی ام نتوانسته حلشان نماید )

 همیشه مرا نسبت به این عقل استقلال یافته ازماورا ء بی اعتماد نموده اند  

گویی همانطور که دینداری آدمها را مستعد تعصب می سازد عقل مداری هم عامل سندرم منیت و خودبینی می گردد  

حالا در این نقطه معلق ! 

خلوصم زیر آوار افکارجورواجور  مدفون گشته است  

دل خوش افسانه ققنوس ؛برگور او فاتحه می خوانم  

شایددرمجالی دیگر یا بهاری دیگر از خاکستر التهاب قرن بیست ویکمی ام دوباره سر برآرد .