امشبِ پرنده مثل هرشب او ٬ کنج زاویه سکوت جا خشک کرده است
جغرافیای سکوتش اما به وسعت همه ی دنیای موجود ودنیا های محتمل !!
باورکن ..
باورکن...
پرواز در هندسه سخت است
... جانکاه است
امشب ٬ پرنده را ٬ آبی ابوحمزه محو کرده است
با تمام هندسه اش .....
با تمام زاویه اش ...
پرنده ٬ مست بیکرانگی ٬ حتی یادش رفته از خود بپرسد خوابم یا بیدار ؟!
.... وتو
رد پای پرنده را بر گونه های خیس دنبال کن تا بازهم بیکرانه ...
سلام
نمی‌شه گرا ندید، بگید کجاست!؟
من نمی‌گیرم. آی‌کیوم پایینه.
ما خودمون انگ‌خورمون خوبه؛ به کسی انگ نمی‌زنیم!
پرسید کدام راه نزدیک تر است ؟ گفتم به کجا ؟ گفت به خلوتگه دوست ، گفتم مگر تو فاصله ای میبینی بین آنکس که دل ما همه منزلگه اوست !
سسلام
توکل به خداست که کارها را درست میکنه
خدایا کمکمان کن
زیبا بود
موفق باشید.
هندسه خود معنای اندیشه ی منظم و نظام یافته است،چه بسا که تن در دادن بر این مسیر پرواز راه از بی راه عیان تر نماید نسبت به اندیشه ی معناگرا!
کمی نمی چسبد !!