من که راه حراء نمیدانم !

عمری است دراین بازی قایم باشک  

حقیقت مدام از مقابل چشمانم می گریزد  

من می مانم و آوای پرجبرییل که از دور دست تاریخ صدایم می زند ؛  

                                     «لارطب و لایابس الا فی کتاب مبین »  

اما من که محمد نیستم !  

من که هنوز چهل ساله نشده ام  

من که راه حرا نمی دانم 

 من همان عقلی هستم که خسته از خود زنیهای مدام ٬ دل از حل چالش واقع نمایی کنده است 

 من همان عقلی هستم که در پیج اول کوچه ی هرمنوتیک گم شده است 

 من همان عقلی هستم که دیری است سرناسازگاری با دل بسته است  

من همان دلی هستم که مدتها ست دهن کجی های عقل ٬ اعتمادبنفسش را شسته است 

 من همان دلی هستم که جاذبه زمین ٬ ذائقه اشراقی اش را زمین گیر کرده است  

                      پس به من حق دهید اگر آواره کوی یقین باشم !!