... آخر دل شدم

جانی دارم چو زلف لیلی همه تاب

... آخر دل شدم

جانی دارم چو زلف لیلی همه تاب

خلا ورزش دردی همچنان بی درمان ....

بعد شش هفت ساعت اتراق کتابخونه ای و غواصی در دریای غزالی و البته سرکشیدن خاک و گرد نمی دونم چندین وقته از اثار این خدا بیامرز و تحریک حساسیت خاک گونه ای ام ,  امشب مثل ادمای تشنه  زدم به فاز بدمینتون

نفر اول المپیاد ورزشی سال قبل که داره خودشو برای مسابقات امسال اماده میکنه از دوستی برام چیزی کم نگذاشت و حسابی همراهی کرد / بی انصاف تا تونست سرویس هاشو کوتاه بلند کرد و نفس گرفت ازما به مراتب بیشتر از غزالی

ما که در قانوگرایی مذهب حداقلی داریم و بیشتر اوقات از اعجاز حق وتوها برخورداریم اولای بازی  به قانون خودمون بازی کردیم و حسابی بدمینتون و بومی سازی نمودیم  طوری که کف و هورای دوستان تمامی نداشت اما ملاحضه برنده ی ما هم حدی داشت محدود و خیلی زود تصمیم گرفت مارا به قاعده دراورد//   این چنین بود که شدیم اسباب  خنده دوستان ...

 ولی خودمونیم خوبی ما اینه که همه جوره استعداد داریم استعداد شکستن قانون و بستن قانون ...

 برای امشب بد نبود  ولی فرداش و نمی دونم میشه از جا برخاست یانه / باید یه فکری به حال زیر ساخت های ورزش بانوان کرد والا باید میان ورزش و مصدومیت یکی رو انتخاب کرد ....

نظرات 1 + ارسال نظر
رسانه و ارتباطات دوشنبه 26 مهر‌ماه سال 1389 ساعت 13:51 http://www.communicationage.blogfa.com

نوشته جدید وب رسانه و ارتباطات:
قهوه تلخ...!؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد