دنیای دنیاها , عالم های مارو , حاشیه نشین کرده
بچگیها زوردنیام بیشتر بود
نوجوانی , مدام گیرمی کرد به زلف دنیاهای دیگه
هی با مال دوستام عوضش میکردم
وبعد !
کافی بود فقط سرمو رو زانوی مادر بزارم
کافی بود او فقط لب ترکنه و یه « به خدا می سپرمت » شیرین بدرقه ام کنه
بدون اینکه آب از آب تکون بخوره سرازیرمیشدم به متن خودم
ساعتها, ثانیه ها , گذشت
یه عینک شدم
که با ماژیک فسفریش افتاده به جون دنیای فلسفه و هنر وعرفان و...
تمام عمر
فقط یه لاک غلط گیر داشتم
که که اونم در بی محلی های فراوونم خشک خشک شده
ترجیح میدم برجسته سازم تاحذف
چشم بازکردم دیدم تیکه های فسفری هستم که آواره اند
آواره شدم
خواستم وصله شون بزنم
خیاطی ام تعریفی نداشت !
دوختم و پاره کردم
سوزن عقل دستمو بدجور خونی مالی می کرد
حرص خوردم
اشک ریختم
اشک متافیزیکی
که چشم مادر پدرهم نمی دیدشون
تنها شدم
هست شدم
بنده شدم
بنده آسمون
نیروی دیگه ای رو نمی شناختم
آرومم میکرد
حالا دیگه انس آسمون هوایی م کرده
شبا تحمل دیدن زمین و ندارم
دیشب تا ضریح فقط ستاره و ماه دیدم
بازمین تصادف کردم
ولی ستاره مغربی منو به ضریح رسوند
حرفام خشک شده بودند
یه توده سکوت
حالا دیگه به دنیای خودم رسیده بودم
بارون
شبنم
بوی خاک خیس خرده
می باری
نیست میشی
ومهیا برای بودنی جدال گونه
جالبه !
بازهم مهر
مهرمهربانی که منو درمتن می ریزه
مهربان مادر
مهربان اسمون
می خوام قلم تقدیرمو بتراشم
پاراگرافهای فسفریمو درمنطق ارسطو بریزم
ارسطوی خودم و دردست بگیرم
همراه با زوار خدا
سعی صفای دل و مروه مرارت عقل بجا آورم
ده بار , ده ها بار
خیلی بیشتراز هاجر
تا برزمین خشک و تکیده عطشم , زمزم بجوشد
نوری دردل
شاه بیت غزل تپشم !!
لب لعل ای نگار دریغ ازما مدار
که مهمان توام امشب به یک ساغر شراب
نمی دونم چی بگم؟؟؟!!!!!!!!!!!!
هر انچه از دل براید لاجرم بر دل نشیند
تپشی می شنوم
تپش این نزدیکی است
×××××××××××××××××××××
و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا خش خشی می شنوی
کودکی می بینی رفته از کاج بلندی بالا ، جوجه بردارد از لانه نور
و از او میپرسی
خانه دوست کجاست
×××××××××××××××××××
نوشتت مث قبلیا قشنگ بود و دل چسب
سلام
این پستت زیبا بود وزیباتر بود وقتی که اول راه هم دنبال مهر بودبی واخر به متن رسیدی ومهربانی را یافتی واین زیبا بود
بدون مهر ومهربانی نمیتوان زیست
این چنین باشد وفای دوستان
ما در این زندان شما در بوستان
یاد آرید ای مهان زین مرغ زار
چند روزی در میان مرغزار
یاد یاران یار را شیرین بود
خاصه آن لیلا و این مجنون بود...
صل الله علیک یا علی بن موسی الرضا
اگر یادتان بود و باران گرفت دعایی بحال بیابان کنید...
همیشه بارانی مان بدارد
سلام!
سلام رفیق پریشان روزهای پریشانی!
سلام لیلای سرگشته تر از مجنون !
هر چیز بهایی دارد و شاید متاعی به اندازه ی فهم، پر بها نباشد..شاید فقط فهم است که لایق ذره های عمر ماست..
سلام رفیق
شاید ...
شاید انتهای بها فهم باشد و شاید هم مفهوم فهم و شایدهم فهم و مفهوم و فهیم !!
صدرا که این هرسه را یکی میداند در اتحاد عقل و عاقل و معقولش
که اگه این باشد پس مبدا و منتهای رفتن خودمونیم دوست من
بعید نیست ..
آه که بدنیا امدن این گل سرسبد افرینش چقدر سخت است و جان کش !!
راستی کی من به دنیا می ایم ۱؟