و گاهی آنقدر با این آویزه‌ها ور می‌ریم که یادمون میره قرار بود اینها اتاق رو برای ما روشن کنند که در آن زندگی کنیم نه اینکه زندگی‌مون بشه ور رفتن با این آویزه‌های شکستنی و رفتنی.
عموما با نظر شما موافقم . زندگی حتی مکتبی ترین نوع آن جمع بین زیستن و معنویت و کنش اجتماعی است. سهم هر سه باید به درستی داده شود. و چه خوش فرموده مولا علی درباره تقسیم زندگی به سه قسمت.
و گاهی آنقدر با این آویزه‌ها ور می‌ریم که یادمون میره قرار بود اینها اتاق رو برای ما روشن کنند که در آن زندگی کنیم نه اینکه زندگی‌مون بشه ور رفتن با این آویزه‌های شکستنی و رفتنی.
حرف بابایی هم خیلی قشنگه
می گن بهتره خود ادم قبرشو برای خودش بکنه
سقف زندگی ما یه اندیشه و مرام (و باور)بیشتر ازش اویزون نیست که فکر نمی کنم خراب بشه
خوب جای خوشحالی داره
اما من فکر می کنم ما باید همیشه به سقف زندگی فکر کنیم. بگذار اون کفش هم از کف مون بره! به اون که نمی گن زندگی؟!
یا هم یا هیچ!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به سقف فکرکنیم ولی انقدر!!!!!!!!!!!!
شاید نه
عموما با نظر شما موافقم . زندگی حتی مکتبی ترین نوع آن جمع بین زیستن و معنویت و کنش اجتماعی است. سهم هر سه باید به درستی داده شود. و چه خوش فرموده مولا علی درباره تقسیم زندگی به سه قسمت.
اینو خوب گفتی اساسی
جای شکرش باقیه !
اونقدرها هم بی لطف نیستم دیگه بانوی کوچک
از انصافتون متشکرم