آخرین نرگس

•   اگه  درآستانه روزجهانی زن, داد دوستان فیمینیستم که کارخونه رو مصداق خشونت می دونند, درنیاد, باید اعتراف کنم آشپزخانه هم جای خوبیه برای ترواش خلاقیتت , بعد کلی سفر و تماشای مشاغل جورواجور مردانه و تاملات گاه و بیگاه , باید بگم هنوزهم اولویت اولم برای زنان , نسبت به خیلی مشاغل حوزه عمومی , کارخونه است, ( فاصله سنت و تجدد رو دراین میان قبلا متر کردم !!)... آشپزی رو دوست دارم ولی پایبند فرمول های پخت و پزنیستم ,همیشه دستورهای تازه ابداع میکنم واسه همین,  دست پختم همیشه  یه جورایی محصول ترکیب فیزیک و متافیزیکه ؛ یه کم خلاقیت به اضافه کلی  دعا و صلوات ..این روزا حس پخت و پزم گل کرده  تعریف از خود نباشه لذیذ می پزم  اما همینکه یاد غذاهای خوابگاه می افتم اشتهام کور میشه ...  بنظرم قوه قضائیه اگه میخواد برا خلق الله,  اشد مجازات رو ببره,  مجبورشون کنه یک سال از سلف دانشگاهها تغذیه بشن .. آقا هرچقدرخانم مارپل استخدام کردیم تا فرمول کوبیده  رو بدست بیارن نشد که نشد , همه تحقیقات مون نافرجام موند واسه همین به فست فودها پناهنده شدیم دربست .

فکرکنم با پایان یافتن تحقیق من و حسنا فروشگاههای حوالی  کتابخونه ورشکست بشن حسابی اخه یک نمایندگی فعالشون رو از دست دادند ... یادش بخیر چه خام بودم من ! ... یه زمانی که تازه نسیم فمینیسم به مشامم خورده بود , داشتم به تقویت صنعت غذایی و فراغت زنان خانه دار و پرداختن زنان به امور مهم مهم می اندیشیدم ولی حالا فقط می تونم  اعتراف کنم « زنده باد سفره های خانگی » , امان از دست  فست فود های  ... بماند .

•   یک کتابفروشی پیداکردم که هردفعه بهش سرمیزنم , سر میدم برا اجناسش و حسابمو حسابی تخیله میکنه . این چند روزه کلی کتاب خریدم که مدام وسوسه ام می کنند , با کلی مصیبت وقتی برای مطالعه رزو کردم و « رهایی از دانستگی »کریشنا مورتی رو خوندم  و ایده مردن از ذهنیات و تخلیه ذهن از دانسته ها ش رو. باید بگم  جالب بود , شاید یکی مثل کریشنا مورتی رو لازم دارم تا من فکرآشوب رو نسبت به آفات تفکر بیدارکنه ...ازضرورت تخلیه ذهن از ذهنیات, از آرامش با تفسیری نوو از سکوت بگه ...

دارم به این نتیجه میرسم « سکوت », در نگاه اندیشه های مختلف یک مشترک لفظی است, واسه همین مشتاق شدم روی چیستی اون  کارکنم ... انصافا جای یه تحقیق با رویکرد عرفانی , روانشناختی, فلسفی و هنری  خالیه ... خدایا وقت بده !!

 دیروز و امروز بی اعتنا به پارازیت های محیطی و .. محو کتاب « نامه های هایدگر به همسرش الفریده » بودم , کتابی خواندنی که یه جورایی روایتگر ارتباط یک فیلسوف بزرگ با همسرش هست , ارتباطی عمیقا احساسی و آمیخته با تفکر ... احساساتی که درظرف تفکر هایدگری قرار می گیرن و لابد خانم الفریده هم گوش هوشی مناسب داشته که اینچنین, همه هایدگر رو برکاغذ روان میسازه ...دارم میخونمش .. دارم به ذهن پرمشغله هایدگر می اندیشم که چقدرسرگرم بوده , چقدرمشغول بوده ...

جالبه !! دو کتاب از دو نویسنده با دو حال و هوای متفاوت ... موندم حقیقت چقدرباید فراخ و وسیع و پرجلوه باشه تا این همه وجود رنگارنگ رو به پیشگاه خودش بکشونه , سرگرمشون کنه ,کثرتی از زاویه های دید بیافرینه  و  یه روزی مثل منی رو حیرون و سرگردون خودش کنه ... امان از حقیقت, امان از سودای حقیقت !!

•       ظاهرا هم اتاقی ها, خیلی دلتنگم اند... بلیط ساعت چهارصبح هم فایده نکرد , همه بیدارشدن .. بدرقه جانکاهی بود ... انقدرخوبی کردند که دل خو کرده با پای همیشه در رفتنم سرناسازگاری با اونو برداشته .. دکترای مردم شناسی دوست فرانسوی ام راست می گفت که زندگی درگذر, ازاقتضائات دنیای مدرنه  ولی تجربه احساسی – عاطفی ام خبراز تعارض شدید این اقتضا با دل بشدت سنت گرایم می دهد ...

• اخرین گل نرگس باغچه سهم من بود تا بچینمش اما باد زود ترازمن رسیده بود ...  دلم گرفت ...دلم خیلی گرفت