فرصت

• ساعت حرکتم داشت حسابی زیرپای جمعیت، له می شد، گفت: چه ایستاده ای، یک دقیقه هم برای تو یک دقیقه است.بی توجه به وقت حرکت، همه دقیقه های له شده ام درمقابلم صف کشیدند، دقیقه هایی که درغیاب قاعده هایی که باید باشندامانیستند، مدام آب می شوند و اثری ازآنها نمی ماند.

• طلا و فهمیه، این ترم به سلامتی درس خارج فقه واصول شرکت می کنند. یادم هست ازوقتی من درشانزده سالگی فلسفه را شروع کردم آنها منتظرخارج فقه و اصول خواهران بودند.وای خدای من!! شاگرد نبود که بود(این فراموش شدگانی که من می شناسم بیش ازآقایون خارج خوان نباشند والله مغزهایی هستند واسه خودشون)،استاد به قدرکافی نبود که بود، فضا و مکان نبود که بود، شورای مدیریت حوزه علمیه نبود که بود، پس چی نبود که الان هست!؟ ... باید پذیرفت حوزه قدرظرفیت های زنانه رابسیارکمترازدانشگاه دانسته است.

• گفتیم بیشترازچندواحد محدود، منطق جدید نخوانده ایم، خندید و گفت: منطق مثل نمازاست؛ وقتی همیشه بااون باشی اثرش را می بینی!! احساس می کنم این جمله به ظاهر ساده آسیب شناسی زندگانی همه ماست به نوعی.