قصه انسان - زن !!

ازدست هیاهوی سفره ناهار هم اتاقیها پناهنده گوشه سایت خوابگاه شدم. خانمهای کارگر که ازکارطاقت فرسای نظافت واحدها فارغ شده اند گوشه ای کز کرده اند و خستگی درمیکنند؛هردوتقریبا هم سن اند، بهشان میخورد اواسط میان سالی باشند،یکی شان که همیشه هندزفری درگوش دارد و حرکات موزون جزء لاینفکش شده انگار،تازگیها روانشناسی پیام نورمیخواند،دیگری که سواد چندانی ندارد صرفا خانه داراست. رفتار، نگرش و ذهنیت های این دوخانم گاهی وقتها خیلی وقتم را می گیرد مثل الان که خیر سرم قراراست برای امتحان نفس گیرمان درس بخوانم ولی مصرانه زوم کرده ام ببینم رابطه تحصیل و نشاط، ثبات شخصیت، خود شکوفایی و توانمندی و.... زنان چیست. شاید نشود ازروی یک مورد نتیجه گرفت ولی سوژه های فعلی ام، دارند نوعی ارتباط مثبت دراین باره رو تایید میکنند آخه اون یکی خانم که درس نخونده با اینکه مشکلاتش به مراتب کمترازاین یکی خانم هست ولی قدرت ارتباط عاطفی وکلامی ضعیفی دارد، اهل معاشرت نیست،نوعی پژمردگی خاص دراو موج میزنداونقدر که هروقت بهش نگاه میکنی یک جورایی حس ترحمت را برمی انگیزد،کارایی اش خیلی کمتراست، فرصت های فراغتش را فقط به نشستن و تماشای جمع میگذراندبرعکس همکارش که یا مشغول تبادلات فکری فرهنگی با بچه هاست یا حل مشکلات اطرافیان...

 همین رو هم بگم و به قول استاد بگذرم؛ بعضی خانمها را که می بینی، بد جور چهره یک انسان تلف شده را به ذهنت منتقل میکنند و بعد هم لابد یاد استضعاف مورد نظر قرآن می ا فتی دیگر و ربط آن با بازتولید ابرزن و با سلیقه بودن کبری خانم کتابهای دبستان مان.

بالا رفتیم دوغ بود پایین اومدیم ماست بود قصه ما خاص بود اونقدرخاص که....بازم بگذریم.