گفتم حالا که رمضان است و راههای مواصلاتی زمین و آسمان هموارتر بیا به دیدن خدا برویم،دل، اولش هی نق می زد، میدانستم چه مرگش بود، گفتم عزیزم، جانم، گلم!! اینهمه این کتابهای بی زبون رو محل گذاشتی چی شد؟ اصلا من لال میشم، خودت بگو نصیبت چی بود؟ بی توجه به نگاه تندش ادامه دادم، آفرین بچه خوبی باش! تو که اینقدر با روشنفکرای جورواجور می پلکی، نگاهت رو وسیع کن، پاشو برو آن سوترها رو هم بگرد، شاید واقعا خبرهایی باشد...
القصه! اون شب، ما بالا رفتیم ولی خدا آنجا نبود، خبردادند برای عیادت قلب شکسته ای به زمین رفته است، ردپایش را که دنبال کردیم سراز دل پردرد مادری درآوردیم که همین بغل گوشمون، درتامین نیازهای فرزند یتیمش مانده است.
---------------
دارم به تفکری می اندیشم که محورش خداست، خدایی عاشق انسان.
خدا حرف از کدامین خدا میزنی؟
خدایی که جای حق رو به ناحقی داده؟
حرف از کدامین رمضان میزنی؟
رمضانی که مردم با لبهای مهر بسته به راحتی دروغ میگن؟
حرف از قلب شکسته ای میزنی که منتظر حضور خداست
اما خدا سرش جای دیگری گرم است و اهمیتی به قلب شکسته یه بنده گنهکار و عاصی نمیده؟
من با خدا قهرم تا روزی که جوابم رو نده
همونطور که او نگاهش را از من گرفت و اهمیتی به من نداد
من هم نگاهم رو از او مخفی میکنم تا منو نبینه تا فراموش کنه یه بنده دلشکسته داره
«لن ترانی و لکن انظر إلى الجبل فإن استقر مکانه فسوف ترانی فلما تجلى ربه للجبل جعله دکا و خر موسى صعقا"،
«سوره الاعراف آیه 143»
«سبحان الله»
«لن ترانی و لکن انظر إلى الجبل فإن استقر مکانه فسوف ترانی فلما تجلى ربه للجبل جعله دکا و خر موسى صعقا"،
«سوره الاعراف آیه 143»
۶۶
تجلی گه خود کرد خدا دیده مارا
دراین دیده درآیید و ببینید خدارا
سبحان الله
سرگشته در کشاکش طوفان روزگار
گم کرده همچو آدم و حوا بهشت خویش
راستی که خیز بی افت بی معنی است.
سبحان الله
حجاب رخ مقصود٬ من و ما و شمایید
شمایید ببینید من و ما و شما را
ظاهرا میگه :
شما یید، مبینید (!) من و ما و شمارا
صفا را نتوان یافت که درخانه فقراست
دراین خانه در آیید و ببینید صفا را