سهل و ممتنع

• یکی دوسال پیش نشست« این قندپارسی»  دردانشگاه اشراق هرات میزبان استاد کاظم کاظمی بودیم. به گمانم اولین بار درعمرم بیشترین اطلاعات درباب سره نویسی زبان فارسی را آنجا بود که شنیدم، یادم هست آنجا نسبت به این مقوله موضعی خنثی داشتم ولی ازوقتی ترجمه «انسان نورانی» هانری کربن درتقدیر علمی ام قرارگرفت از هرچه سره نویسی و سره سازی زبان متنفرشدم.سره سازی دراین حد که به جای اصطلاح فلسفی  پایه ای چون وجود، «بودن» بگذاری و «واجب الوجود» و «ممکن الوجود» را هم معادل سازی فارسی نمایی و خواننده مانوس با این اصطلاح و اذبیات را گیج و مبهوت سازی چه ضرورتی داره آخهههههههه!؟
• یکی از زیبایی های حرم حضرت معصومه حلقه های بحثی طلاب است،به نظرم حسن و ملاحت آمیزش رایحه دانایی با متن معنوی حرم یدرک و لایوصف است.عادت به مباحثه، این ارمغان حیث(جنبه) طلبگی ام، الحق و الانصاف خیلی خوب درسخت ترین مراحل فهم و یادگیری به دادم رسیده و می رسد. هرچند دست تقدیرمیان من و هم مباحثه پرو پا قرصم خیلی فاصله انداخته و مجبورمان ساخته است به مباحثه های مجازی متوسل شویم.
• درعمرم یکبار ماهی تمیزکردم اوه اوه باچه مکافاتی!! ؛ماهی که باید شناکند ازبخت بد من به پرواز درآمده بود دردستانم.... به نظرم «دانستن ندانستن»؛(بدانی که نمیدانی) مثل ماهی سُر است؛ فهمی سهل و ممتنع.... سقراط حق داشت اینقدربرآن تاکیدکند.