تازه وارد

مدتی است رویه بحثی منحصر به فرد و زبان بعضا، عمیقا !! روح خراش تازه واردی بنام کامکاس، واکنش های متفاوتی را درمیان حلقه مجازی مان برانگیخته است؛ازموعظه اخلاقی و دعوت به رعایت منطق بحث گرفته تا  واکنش های سلبی. کامکاس انطورکه درکامنت هایش پیداست باآشنایی و تسلط کامل به فضای بحث پا به پای شرکت کنندگان دربحث پیش می رود، تا اینجای قضیه مشکلی وجود ندارد، درگیری ما به عنوان خوانندگانش به شیوه مشارکت وی دربحث مربوط می شود. درطول مدت حضورایشان دروبلاکم، مدام ازخود پرسیدم: « خدایا! من چطور چنین نوشته هایی را تایید کردم؟». دراین زمینه گفتگویی با استادگرامی ام داشتم که مطالعه اش را پیشنهاد میکنم.

----------------

استاد: حساسیت های جامعه ما عجیب است خصوص درمیان بالنده ترین قشرها که همین تحصیل کرده های عمیق نگراست. ما دربرابریک وضعیت، یک هستی که خودش را برما دارد عیان میکند قرارگرفته ایم. ما یعنی جمعی از اندیشمندان درفضای مجازی، ببین کدامیک روش خاص و منطقی یا استعلایی داشته اند دربرابراین موجود بی ادب، موجودی که برای ملاحظه شدن اهمیتی دراودیده می شود ولی عوارض؛ مثلا زبانش، اشمئزازدارد. این جمع خاص چه واکنشی به این پدیده داشته اند؟ کامکاس دوست دارد انتخاب شما را بسنجد، انتخابی که به هستی او منتهی می شود، به وجودش. او نمادی از پلیدی های اطراف ماست.

لیلا : منظورتون از پلیدی چیست؟

استاد: پلیدی کامکاس زبان بی حیای اواست، نوعی پرخاش و تحقیر که درفحش هایش ظاهرمی شود. او اتفاقا متظاهرنیست صریح است و ابتدایی ترین واکنش را عیان میکند. حرفهایش و تاثیری که از اطرافش میگیرد را در لفافه  و سبک و سنگین نمیکند تا سانسورش نکند . زود احساسش را به واقعه یا نظر یا هر امری عیان میکند تا از دست نرود، او متظاهر نیست ولی این ابتدایی بودن اثر در درون وجود و شخصیت او طی یک سنتز ایجاد شده است؛ زمینه های خلقی او، اداب او، و پرخاش او که نشانه نوعی گریز  و درعین حال خشم است.خشم درونی ، ما در برابر این شکل و آن محتوای نظریات او قرار داریم، ما مدعیان اهمیت محتوا و بی خیال فرم بودن، ما مدعیان نگاه به اصل و گذر از فرع. میان ما و او هیچ فرقی نیست. تنها او به عرف اکثریت قائل نیست.و معلوم نیست عرف اکثریت الزاما همان حقیقت و امرخوب یا صدق یا عدل یا حسن دینی باشد.

لیلا : من با صراحت  و سایرویژگیهاش مشکلی ندارم، حتی ازاینکه فضای بحث علمی را متشنج می سازد هم می شود چشم پوشید به نظرم ولی برخی کلماتش را نمی توانم علنی کنم هرچند تحملش به سختی برام ممکن است. درارتباط، ما مجبوریم کمی قواعد مشترک را بپذیریم وبه آنها تن دهیم،  کامکاس با اینکه میداند مشکل خواننده هاش با او سرهمین زبان رکیک اوست و نه غیرقابل تحمل بودن دیدگاههایش، چرا کوتاه نمیاد؟

استاد: من نمیدانم چرا او کوتاه نمیاد اگرکوتاه بیاد که دیگر کامکاس نیست، این را چند بار به ما گفته بود.

لیلا: ولی به نظرشما همینطور که اون دلایل خاص خودش را برای این رویه  دارد،  ما حق نداریم دلایل خاص خودمان را برای رویه خودمان داشته باشیم؟ ما اورا  می فهمیم ولی مقتضیات ما به ما این اجازه را نمیدهند که هرکاری انجام بدیم.

استاد: من درک میکنم که ما محذورات و محدودیت هایی داشته ایم شاید گمان میگنیم او باید سیلی بخورد و تنبیه شودولی خب اینها یعنی چه؟ چه چیزی را داری جواب میدهی؟  از ابتدای سخن دایم در حال توجیه حذف هستی من که نمیگویم حذفش نکن.

لیلا: اتفاقا اگرنظرم حذف بود نیازی به این همه توجیه نداشتم، من میخواهم بماند و حرفهایش را بزند

استاد: آهان... ولی درعین حال سعی میکنم کمی به شرایط من هم تن دهد،  این خشونت نرم و اعمال شرایط نیست؟

لیلا : اخلاق یک مقوله عام است یکی از سیاره ای دیگر بیاد شش تا جمله بگه نصف بیشترش فحش باشه ولی حرف راستی را بگه آیا بپذیریمش؟ این نوعی دهن کجی به قواعد مورد قبول خودمان نیست؟

استاد:  من نمیگویم او را حذف کن یا نکن چرا اصرار داری از این پله جلو تر نروی من میگویم انتخاب،

اگر حذفش کردی یک انتخاب اخلاقی/ غیر اخلاقی کردی اما قبول و ردش یا اعمال رژیم خواستها و میل های اکثریت یا به قول شما عام، این دیگر ربطی به الگوی عمل شما و انتخاب شما ندارد اینجا مسئله خیلی مهمتر از حذف است اصلا کامکاس آمده تا به ما بفهماند چگونه ما خشونت میورزیم و خشونت خود را اخلاقی میکنیم پس زدن برای او یک حذف ساده است ولی برای ما ده ها دلیل میخواهد نه ؟

لیلا : من همه حرفم یک حرف است او پا روی یک قاعده می گذارد، قاعده اخلاق.

استاد: خب درست.مثلا تو یامن ، اکثریت حذفش میکنیم یا تنبهیش یا تقبیحش خلاصه مجالش را می گیریم زندانی اش میکنیم درست است؟ میتوانیم به یک دلیل یا هزار دلیل از اختیار خود برای مجال های خود سود ببریم و او را علنی نکنیم یا حذف کنیم سانسور کنیم اما اگر از خودمان بپرسیم چرا؟ باید همان انگیزه حذف را بگوییم نه اینکه حقیقت عینی را در دست خود بدانیم و به این دلیل حذف او را مدلل کنیم و تازه شرایط برای اقلیت بگذاری ما حق نداریم رژیم زندگی برای کامکاس ایجاد کنیم.