حافظه های مقدس

• بعضی «حقیقت» را طوطی وار حفظ می کنند، لقمان حکیم هم گیرشان بیافتد ازنقدکور این حافظه های مقدس ایمن نخواهد بود.
• سرما خورده باشی ملت با ماسک سراغت می آیند، وبا یا طاعون یا جذام بگیری قرنطینه ات می کنند. یک وقت هایی هست خودت، بله، خود خودت جذام می شوی، یعنی خوره، اینجا دیگر به ملت حق بده نخواهند ریختت راهم ببینند... 
• زینب مرا به صرف بستنی دعوت کرد. ازآنجا که فروشگاه مربوطه جایی برای نشستن نداشت بالاجبار می بایست ترتیب بستنی ها را درراه می دادیم، گفتم درست نیست گفت راحت باش بابا، گفتم این چه کاریه همه به ما نگاه میکنند گفت خب نگاه کنند مگر داریم آدم می کشیم گفتم طفلی بچه هایی که مارا می بینند هوس بستنی می کنند درست نیست باوجود این نگاهها بستنی بخوریم گفت اونها هرکدام بستنی خورهای حرفه ای هستند فکراونها نباش... خلاصه تحفه زینب کوفت بیداری و کابوس شبمان شد، تاصبح خواب بچه هایی که چشمشان بستنی های مارا مرورمی کرد دست ازسرم برنداشت... مثل کابوس بچه های غم نانِ آواره خیابانهای هرات که امیدوارم هیچ وقت دست ازسر مجریان و روشنفکران و علما و طبقه مرفه جامعه ما برندارد.
• یکی دو روزی مهمانی عزیز داشتم، امروز که رفت فهمیدم دراین مدت او را ندیدم.معلوم نیست کجا می رویم ما آدمهای امروز.
• محل عبادت حضرت معصومه(س) درمدت اقامت ایشان درقم، فضای عمیقی است، یک جورایی حس دشت سکوت مشهد را دارد و طعمی هیجان زا.صف نمازجماعتش پراست ازمادربزرگهای شیرین که هشتاد درصدشان روی صندلی و نشسته نمازمیخوانند،آنقدرلطف بارانت میکنند که دلت نمی خواهد جمعشان را ترک کنی. آدم ها درپیری یا حل درکتاب می شوند، یا جانماز یا نیمکت پارک و یک نگاه دنباله دار، همیشه درسکون و سکوت پیری آدمها دنبال چیزی می گردم، شاید معنای پیری،شاید نوعی حرکت درسکون، یک هیجان ازنوعی بیگانه با ذائقه حالای من.