زندگی اصیل

• مدتی است سیستم بلاگ اسکای بهم ریخته است و برخی از برنامه هایش ازجمله بخش پاسخ به نظرات اجرا نمی شود ازاین رو بابت عدم پاسخگویی به نظرات دوستان عذرخواهی میکنم. دارم به اسباب کشی به یک خانه دیگر می اندیشم تاخدا چه خواهد. • درنوشته های استاد ملکیان غوطه ور بودم، این تیکه نظرم را جلب کرد. شاید خیلی ها با هایدگر درمورد وضعیت های بالفعل زندگی مان هم عقیده باشیم. هایدگر در کتاب «هستی و زمان»، ویژگیهای زندگی عاریتی درمقابل زندگی اصیل را چنین برمی شمرد: 1- وراجی: ما به وراجی و یاوه گویی مبتلا شده ایم. وراجی سخنی است که خودش مهم است نه محتوای آن. نفس سخن گفتن برای مان موضوعیت پیداکرده نه چه چیزگفتن. ما مرتب از پدران و مادران و رسانه ومعلم و ... افکاری را می گیریم و بدون اینکه تامل کنیم به دیگران منتقل مینماییم. این گرفتن و انتقال برای مان لذت بخش است. 2- سرک کشیدن و بولفضولی و ناخنک زدن: به این معنی که وقتی سخن دیگران را شنیدیم چون قصد نداریم درموردش بیاندیشیم و بیازماییمش می گوییم خب چه چیز دیگری داری؟ سرک کشیدن یعنی عاشق نو بودن. بنا به همین خصلت نوجویی است که ازاین مکتب به آن مکتب و ازاین متفکر به آن متفکر می لغزیم و اصلا مکث نمی کنیم ببینیم این مکتبی را که تاالان قبول داشته ایم آیا درست است یا نادرست. 3- سردرگمی و گیجی: پرسش های زیادی داریم که درباره هریک ازآنها اقوال زیادی هست و می توانیم همه را توضیح دهیم بی آنکه رای شخصی مان را معین کرده باشیم و تصمیم گرفته باشیم. درواقع ما از نظر فکری تلوتلو می خوریم. چرا؟ چون درمورد هیچ چیزمان تصمیم نگرفته ایم و تنها وسیله ای برای انتقال اطلاعات بوده ایم. باورها همینطور به ما می رسند و ازما به دیگران انتقال می یابند و دراثر اعمال شهوت شنیدن و گفتن به گییجی فرورفته ایم. این سه مرحله درهمه ساحات زندگی وجود دارد حتی درزندگی روزمره مثلا اگرازشما بپرسم به چه دلیل باید با قاشق غذاخورد؟ می گویید گفته اند اینطور باید غذا بخورید. به چه دلیل پسرها باید به خواستگاری بروند؟ میگویید چون گفته اند و چون چنین هستید به راحتی می شود شما را به این سو وآن سو کشاند. بنابراین شاخصه های اصلی زندگی عاریتی: تقلید، تعبد، بی دلیل سخن گفتن ، پذیرش بی دلیل سخنان دیگران وبرسرهیچ هیاهو کردن. باهمه وفادار و صادق یک رنگ بودن جزخودمان. و شاخصه های زندگی اصیل: باخود یک رنگ بودن، وفادار بودن و صداقت داشتن، نه با هیج کس دیگر. که این امر ملازم است با «درالتزام خود حرکت کردن» و «درمعیت خود زیستن». بنابراین هرگاه وفاداری به خود فدای وفاداری به دیگران شود زندگی من عاریتی خواهد بود. وفاداری به خود یعنی چی؟ «فقط براساس فهم خودعمل کردن» و فهم خود را مبنای تصمیم گیری های عملی قراردادن. چه زمان فهم ما تعطیل می شود؟ آنگاه که اساس زندگی ما این ها می شود: سنت های نیازموده، تعبد، تقلید افکار عمومی، هم رنگی باجماعت، کسب محبوبیت به هرقیمتی، کسب رضای مردم و