مثال ما و مثال افلاطون

• چند شب قبل، سرجلسه پرسش و پاسخ دانشجویان با مسولین دانشگاه، پیش خودم یک چشم غره اساسی به روح پاک مثال افلاطون رفتم و حقیقتا به ریش شکاکانی که هشتصد صفحه تاریخ فلسفه را از قیل و قالهای بی جاشون پر کردند، خندیدم....والله بعد عمری حقیقت گردی، حقایقی بارزتر از سروصدای مفرط محیط خوابگاه، کمبود فضای مطالعه مناسب، کم سوادی اساتید، بی عقلی مسول فروشگاه، نبود تفریحات سالم، کمبود کتاب، تبعیض جنسیتی واضح و روشن و البته معرفت مسولین که اینهمه نقد رو گوش میدن و دم بر نمی آرند... ندیدم.

• پیشنهاد می دی بیا بریم پیاده روی اونوقت تمام طول راه، حل در گوشیت هستی، آییی خراب شود اون واتس آپ  و وی چت و وایبر و تانگو و اسکایپ و ... که همه ضمیرهای حاضرت را فدای یک تار موی غایبشون کردند...میدونی دوست من!! این وسایل ارتباط جمعی، که فقط کارشون وصل کردن نیست، که حالا زوم کردی روی یک آی دیِ .... (استغفرالله) ....

آره جانم، اینا ارتباط جمعی ان، ارتباط جمعی یعنی فرد به علاوه جمع، حالا تو هی سعی کن فرد رو منهای جمع و بعلاوه فرد دیگه که خودت باشی بسازی، خب جواب نمیده دیگه....بعدشم آدم مجازی ، رگ و ریشه و احساس و عاطفه اش و کلن نظام خواسته هاش با بچه طبیعی آدمیزاد؛ (مثل من و تو اون موقع که داریم با همدیگه ناهار می خوریم یا چایی می نوشیم،نه اون موقع که سوار واتس آپ شدیم)، فرق میکنه، اصلا این موجود کذایی هویتشو هنوز برای بشر کاملا رو نکرده...

عقل حکم میکنه به جای اس بازی شش ساعته با شاگرد اتوبوس اون ته تهای محله فلان یا مدیرشرکت اون بالا بالاهای شهر بهمان که چه بسا اصلا نسیمی از غیر کوی هرزگی به جانشان نخورده باشه، کمی به خودت، جوانیت که داره مثل باد می گذره نظری بندازی...

----------

پ.ن: این نوشته من زاویه ای است نه کلی.

پ.ن: و حاصل مشاهدات مکرر پیرامون.

پ.ن: و ضمیر خطاب نوشته به میشه گفت سبک نویسنده مربوط میشه لذا تلقی وعظ و  موعظه نشه.

پ.ن: خدایا شکرت بابت ده روز تنهایی و سکوتی که به من بخشیدی .... حالا کمکم کن در معیت این گلدان قشنگی که امروز از نگهبانی خوابگاه کش رفتم، به اندازه ده ماه کارکنم و الا کلاهم پس معرکه است خدا جان.