درد

• به طرف اس احوال پرسی مهرآمیز رسیده، طرف اصرار دارد اینرا حمل بر چشمداشت اون طرف دیگر بنماید، میگم جان من! این بنده خدا تا بحال چند اس به تو داده؟ می گوید این دومینش است، میگم اولین اسش چشمداشتانه بود؟ میگوید: نه، میگم جدی؟ میگوید: بله ، به او خیره میشم و او خنده اش می گیرد. 

به طرف اس می رسه کی برمی گردی فلان جا؟ می گوید نگفتم خبرایی است و در کمال بد بینی چندین تحلیل به غایت منفی که وقت تفصیلش نیست ( چون تکلیف سرویراستارو اگر امشب انجام ندم، جیغ شش ریشتری اش برسرم خراب می شود) افاضه می کند و من باز فقط می شنوم. بعد کلی تجزیه تحلیل در آخر روز مشخص می شود بابا اون طرف بنده خدا می خواسته ایشونو دعوت به مهمانی کند. 

می گوید: به فلان مدیر جزء بخش فلان جا زنگ زدم گفته لطفا شماره منو به کسی ندین، لیلا! من خنده ام گرفت، پیش خودم گفتم تو کی هستی که شماره تو به کسی ندم.... 

بعد، چند تحلیل عجیب غریب منفی که الان یادم نیستن، برای اثبات این قضیه که مدیر مربوطه شانیت بیان این درخواست را نداشته، ارائه می دهد. 

در حالیکه نزدیکه از این همه بدبینی و منفی بافی که خیلی هایش را فاکتور گرفته ام، منفجر بشم، کلی مخ می سوزونم ثابت کنم اون مدیر بی نوا این حق را دارد و به هزار وجه می شود حرفش را تفسیر کرد و اصلن یک وجه هم برای زوم کردن روی این مقولات نمیشه پیدا کرد. 

• طرف مرا برای اصلاح ذات البین و مشاوره خانوادگی دعوت کرد، تاجایی که جا داشت شنیدم و راه کار و راه حل ارائه دادم، آخر شب در تنهایی خودم بارانی شدم اساسی، آخه در همه ادیان و مذاهب و فرهنگ ها به زن و کودک بایک نگاه معصومانه و عطوفت آمیز نگاه می شود، سخت است اشک یک زن مظلوم شکسته را ببینی، خیلی سخت است و خیلی چندش آور است وجود مرد ظالمی که با پنبه سر زن و بچه را می برد. به نظرم قیامت همین حالا برقراراست، بهشت جایی است که آدم ها آدم اند و جهنم جایی است ک آدم ها انقلاب ماهیت داده اند.

---------------------

به این نتیجه رسیدم زندگی با زاویه های دیگران جیغ آفرین است.