از جنس زندگی

محبت چه طعمی دارد؟

تنها توصیفی که می توانم در این روزها داشته باشم اینه که بگم محبت دیدن مزه معنی می دهد؛ مزه گشتن و گشتن و ناگهان ( و من روی این ناگهانی بودنش تاکید دارم) رسیدن به یک معنی. آخ که من دیوانه ی معنی هایی هستم که بقول این نهیلیستها، در این جهان خالی و تهی یک دفعه سرو کله شان پیدا میشود و حس رفتن زیر آبشار ارتوکند بعد کلی پیاده روی در هوای گرم را بهت میبخشد.

شب و روزهای عجیبی دارم این مدت! از جنس  همیشه ی شان نیستندانگار؛ از دنیای سرسری ها و سرسری عبورکردنها فاصله گرفتن و جدیت اندیشه را حس کردن گذشته از لذتش، غربتم را مزید ساخته، ترس و لرز دارد؛ درد دارد؛ بی خوابی دارد؛ آواره ات می سازد؛ آواره ی تسلسل مکرر این دورشیرین اما کشنده ی هرمنوتیکی  از کل به جزء و از جزء به کل و باز از جزء به کل و از کل به جزء و ...

عجیب است آن موقع ها که وسط میدانی در حالی که غرق خبرهایی از همه خبرها بی خبری، در میدان بودن رهایی و سبکی دارد اما کمی که به حاشیه برمی گردی حس سخره نوردی را داری که در یکی از گردنه های مخوف توقف کرده، ناگهان به پشت سر و به پایین نگاهی می اندازد. گویی در اون موقع جبری سنگین سیلی ات می زند و هوشیارت می سازد از موقعیت بودنی سخت و شاق و جدی؛ نه پای رفتن داشتن نه راه برگشت داشتن این است و جز این نیست!!

بچه ها این مدت محبت بارانم کرده اند؛

یکی کلید خانه اش را داده تا این آواره ی انفسی را از آوراگی آفاقی برهاند؛ بقیه ها مراقبند از گشنگی نمیرد؛ و دیگر بقیه ها کمک می کنند انزوایش ترک برندارد.

الحمدلله رب العالمین.

------------------

فردا یکی از دوستانم عمل دارد؛ انسانی به معنای حقیقی کلمه فرشته صفت که خیلی وقتها بر طهارت، صفای باطن و مهرورزی های زیبایش غبطه خوردم.

خدایا! همه مریضها را شفا عنایت فرما.