خدا در دل سودا زدگان است بجویید
مجویید زمین را و مپویید سما را
بلا را بپرستیم و به رحمت بگزینیم
اگر دوست پسندید پسندیم بلا را
محمد حسین اصفهانی - صفا -
... میان ربنای سبز دستانت دعایم کن !!
مشغله هایم را به مرخصی می فرستم تا هفته ام را به حساب یک عشق واریز نمایم !
دراین هجوم هراس ٬ این منم که آوار میگردم ٬ تنها علامت حیات این اصرار است که دردستانم می فشارم و چشمانی که دست دل را گرفته اند و کشان کشان رو به سمت بالا می برند ٬ آنجا که زبان رسمی اش زبان اصراراست
آنقدر آیه های اصرار می خوانم که صدایی جز طلب به گوش نرسد
... طلب را میکارم
مراقبت میکنم
و به حول او که هیچ حولی جز به او نیست ٬ دراین دقایق بی رمق و تهی برداشت میکنم .
دردم از یار است و درمان نیز هم !
پدریک عمر درقطعیت اعداد نفس می کشد
ثانیه هامان را جمع می زند
تردیدهامان را منها می گیرد
تنگناهامان را درمعادله میریزد
هندسه بودنمان را تبیین میکند
پدرکه به مازندگی داده ٬منطق پس می گیرد
پدریک عمر است که اعداد می آموزد
اعدادش را خرج اعدادمیکند ؛ عدد روزهایش را ٬عدد بینائی اش را ٬عدد تنهائی هایش را٬عدد فراغت هایش را و .......
او یک عمر یقین می خواند
یقین می بیند
یقین می شنود
یقین می گوید
پدریک عمر ریاضی را زندگی میکند
ومن محو دنیای قطعیت پدر ٬
دراین حصر بی منتهای تردیدهایم
درآرزوی یک ژن یقین ویرانم !!
من بزرگترین مجهول بی پاسخ دنیای پدرهستم
مرزیک یک مختار٬ یک مخلوق آزاد٬ یک انسان تا کجاست ؟!
سنت ٬دین یاشاید فرهنگ شایدهم شخصیت فرد و ...
امروزفهمیدم مرز او بی مرزی است
ترسیدم و ترسیدم و بازهم می ترسم
اصلا نمیتونم هضم کنم این رازی روکه بلاجباربه گوشم راه دادم
فراتر از تمام گنجایشم بود
هرچقدر عقلمو جمع می کنم ؛ بهم وصله میزنمش ؛ بازم قدش به این موضوع نمی رسه
سد یک قول مانع از تخلیه ام شده
خدایا
یک کم ظرفیت بفرست
قول میدم من بعد به خودم رحم کنم و فیلترینگ این حواس و تقویت نمایم
خدایا !!
میخوام باورکنم جوابی رو که به فرشته هات دادی
میخوام باورکنم آن حکمت ازلی را
میخوام باورکنم بهترین جهان ممکن را
پس بشوی این بهت بزرگ و از ساحت این دل لرزان
درتلاطم یک تقدیر !
می خواهم موج گردم
بزرگترین جذرومد یک دل را بیافرینم
تلاطم در تلاطم اندازم
ودرگرمای عشق استحاله گردم ؛
بالا روم
بلالای بالا
مرزهای بی خبری را درنوردم
افق حقیقت را دردستانم بگیرم
ودرکنج دلم ازیقین دنیایی بسازم سراسر ایمان ؛
بی کدورت حتی یک تردید ؛
یک حیرت ؛
یک بهت
آبی شوم
صاف شوم
آرام شوم
و... درآرامش ذوب گردم
«من از آنکه گردم به مستی هلاک به آیین مستان بریدم به خاک
به آب خرابات غسلم دهید پس آنگاه بر دوش مستم نهید
به تابوتی از چوب تاکم کنید به راه خرابات خاکم کنید
مریزید بر گور من جز شرا میارید در ماتمم جز رباب»